جهانی¬شدن در فرهنگ علوی

ماهیت آموزه‌های فرهنگ علوی گویای این حقیقت است که بر زندگی انسان، نظامی حاکم است که انسان نقشی در ایجادش نداشته، ولی می‌تواند با توجه به سائقه‌های ذاتی عدالت‌خواهی، کمال‌جویی، حق‌طلبی و زیبا‌دوستی در مانایی و پویایی آن نقش‌آفرین باشد. این نظام در مرحله‌ی دنیوی از بدو آفرینش آدم‌(ع) آغاز شده و تا ظهور حضرت مهدی‌(عج) و حاکمیت صالحان ادامه خواهد داشت. این نظام فراگیر بوده و شامل همه‌ی انسان‌ها با قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف می‌شود و محدودیت جغرافیایی بر‌نمی‌تابد. این نظام دارای چشم‌اندازی است که مقوله‌های جهان‌شمولی، اختیاری بودن، حاکمیت صالحان، به رسمیت شناختن سایر فرهنگ‌ها، فرا انسانی بودن و ثبات در قوانین و مقررات از مهم‌ترین آنها می‌باشد.تفکر توحیدی و اندیشه‌ی منطقی به همراه عملکرد مناسب و رفتار صالح از مهم‌ترین سیاست‌های استراتژی دست‌یابی به این چشم‌انداز است کاهش فاصله‌ ها و درهم شکستن مرزهای جغرافیایی در پی رشد و توسعه‌ی پرشتاب وسایل ارتباط جمعی و تکنولوژی‌های ارتباطی‌– اطلاعاتی فرصت تاکتیکی و تکنیکی را پیش روی مشتاقان فرهنگ علوی قرار داده است تا بتوانند آموزه‌های آن را به جهانیان عرضه داشته و هویت جهانی آن را به نمایش بگذارند که تحولات منطقه‌ای و جهانی از نشانه‌ها و بارقه‌های تحقق این چشم‌انداز می‌باشد. در این مقاله سعی شده این پدیده مورد مطالعه قرار گرفته و زوایای آن با رویکرد علوی و به روش مبنایی مورد بازکاویو تحلیل قرار گیرد.